Tradycyjnie w wielu jezuickich kościołach w dniu 31 lipca, w uroczystość św. Ignacego Loyoli, założyciela Towarzystwa Jezusowego poświęca się Wodę Świętego Ignacego. Jej przeznaczenie było i jest bardzo różne w zależności od tradycji kulturowej danego kraju.

Woda Świętego Ignacego

Już w XVII wieku zwyczaj używania Wody Świętego Ignacego był bardzo powszechny nie tylko w Europie, ale także w różnych regionach Azji i Ameryki Południowej. Sama nazwa tej wody była też różna, w zależności od jej właściwości leczniczych i gorliwości tych, którzy starali się o jej rozpowszechnianie. We Włoszech, w Belgii, w Chile, a także w Szwajcarii katolicy i protestanci nadali jej nazwę wody cudownej. Powszechnie jednak nazywa się ją Wodą Świętego Ignacego lub Wodą święconą św. Ignacego. Przeznaczona jest przede wszystkim dla matek w błogosławionym stanie i jest pomocą przy trudnych niebezpiecznych porodach. Za wstawiennictwem tego świętego uprasza się u Pana Boga łaskę szczęśliwego rozwiązania.

Medalik z XVIII wieku

Wody tej używano także przeciw szerzącym się licznym zarazom, między innymi w hiszpańskim mieście Burgos w roku 1599, kiedy to wiele zarażonych osób odzyskiwało zdrowie na skutek wypicia tej poświęconej wody. Podobnie było i w Rzymie w latach 1656/57 i w roku 1837, gdy zaczęła zbierać żniwo straszna choroba, cholera. Wielkiej łaski za pośrednictwem św. Ignacego doznali wierni w Modenie, którzy w roku 1855 prosili o jego wstawiennictwo; było to czterysta rodzin, których nie dotknęła zaraza. W dowód wdzięczności wierni odnowili ołtarz Świętego w kościele św. Bartłomieja i ufundowali okazałą rzeźbę, przedstawiającą Modeńczyków w postawie klęczącej, błagających o łaskę przed ołtarzem św. Ignacego. Umieszczono też napis z podziękowaniem za wybawienie od zarazy z datą 1857.

Pomoc dla matek

Papież Pius IX dekretem Kongregacji Obrzędów z dnia 30 sierpnia 1866 roku ustanowił modlitwy i sposób poświęcenia wody św. Ignacego, a uczynił to na prośbę generała zakonu, ojca Piotra Beckxa. Odtąd nie była to już prywatna praktyka pobożności wiernych, lecz formuła poświęcenia tej wody zyskała oficjalne zatwierdzenie Kościoła. Woda ta w jezuickich kościołach jest zazwyczaj udostępniana wiernym przez cały rok i zwykle znajduje się w zakrystii bądź przy ołtarzu św. Ignacego, aby wierni mogli ją z łatwością zaczerpnąć i użyć jej w celu uproszenia błogosławieństwa dla rodzących.

Św. Ignacy w litanii ku czci jego imienia wzywany jest przez wiernych także i takimi mianami: Święty Ignacy, lekarzu chorych, karmicielu sierot, opiekunie maluczkich, ojcze uczącej się młodzieży, pomocy matek, obrońco wszystkich, którzy Cię nabożnie wzywają. Szczególnie wezwanie "pomocy matek" jest dla niego zobowiązujące, bowiem znana jest modlitwa żarliwego polecania się wstawiennictwu św. Ignacego w trudnym i niebezpiecznym czasie wydania na świat dziecięcia:

O czcigodny Ojcze, św. Ignacy, którego Bóg, prócz innych łask, i tą obdarował, że chorym i rodzącym matkom niebiańską pomoc zjednać możesz pokornie Cię proszę, nie odmów i mnie swego wstawiennictwa. Miejże ten owoc żywota mego w swej opiece, aby przez cudowne odrodzenie chrztu świętego mógł być zjednoczony z Chrystusem Panem i Zbawicielem Naszym. Boże, proszę Cię przez Twoje nieogarnione miłosierdzie i przez świętego sługi Twojego, Ignacego daj mi szczęśliwie wydać na świat to dziecię i także mnie racz ku większej chwale Twojej zdrowiem i łaską swoją ubogacić i radością napełnić.

Medalik z XVIII wieku

Medalik zanurzony w wodzie

Istnieje specjalny obrzęd poświęcenia Wody Świętego Ignacego. Dokonuje go jezuicki kapłan w następujący sposób: Zanurza w wodzie medalik z wizerunkiem św. Ignacego Loyolii (lub wkłada do wody cząsteczkę jego relikwii, szczelnie zamkniętą w małym szklanym relikwiarzu) i odmawia modlitwy, prosząc o wylanie Bożego błogosławieństwa na mającą rodzić kobietę, która z wiarą prosić będzie Pana Boga – Źródło wszelkiego życia – o szczęśliwe rozwiązanie. Później następuje obrzęd poświęcenia wody. Wodę tę można wypić lub obmyć sobie nią twarz lub zanurzyć palce w tej wodzie i przeżegnać się lub pokropić się nią. Nie ma w tym nic dziwnego ani magicznego. Sakramentalia są znakami świętymi, ustanowionymi przez Kościół, które mają na celu uświęcenie osób, rzeczy i różnych okoliczności życia ludzi wierzących – dzięki modlitwie Kościoła. Swoją skuteczność czerpią z tajemnicy Odkupienia, dokonanego przez śmierć zmartwychwstanie Chrystusa. Owocne jednak korzystanie z sakramentaliów wymaga od przyjmujących je silnej wiary w moc Boga, działającego także poprzez wstawiennictwo swych świętych. Nie działają one automatycznie. Ukazują, że działanie łaski Chrystusa rozciąga się na całe życie człowieka i na jego działanie w świecie.

Poród jest ważnym wydarzeniem w życiu kobiety. Jak pisze W. Fijałkowski:

Rodzenie jest darem. Rodzenie jest czynem. W rodzeniu dochodzi do szczytu kobiecy geniusz. Wyraża się zdolnością wydobycia czystego piękna z opornego tworzywa, jakim jest ludzkie ciało.

Nic więc dziwnego, że na tak ważny dla rodzących matek czas zabiegamy o szczególną pomoc Pana Boga. Zwyczaj poświęcenia tej wody był kiedyś bardzo rozpowszechniony, ale i obecnie wiele matek przychodzi i prosi jezuickich kapłanów o specjalne błogosławieństwo i zabiera ze sobą Wodę Świętego Ignacego. Warto więc wracać do tej praktyki, płynącej z ducha głębokiej wiary i poświęcenia Panu Bogu rodzącego się nowego życia za wstawiennictwem św. Ignacego – który był trzynastym dzieckiem Beltrana Yaneza de Onaz y Loyola oraz Maryny Saenz de Licona y Balda i który już w tak licznych przypadkach okazał swoją hojność ufnie go proszącym o wstawiennictwo podczas porodu.

Wstawiennictwo Ignacego

Tradycja wzywania św. Ignacego jako patrona rodzących matek jest też związana z pewnym wydarzeniem historycznym, które miało miejsce w Rzymie w 1545 roku. Otóż Ignacy towarzyszył swymi modlitwami wstawienniczymi rodzącej kobiecie, mieszkającej w pięknym Palazzo Madama niedaleko Piazza Navona w Rzymie. Obecnie mieści się tam siedziba Senatu włoskiego. Pałac ten był wówczas rezydencją Małgorzaty Austriackiej, nieślubnej córki Cesarza Karola V, powszechnie znanej pod nazwiskiem Małgorzaty Parmeńskiej (1522-1586). Ona to, jako wdowa po jednym z Medicich, poślubiła Oktawiusza Farnese, księcia Parmy i Piacenzy, a zarazem siostrzeńca Aleksandra Farnese, który został wybrany papieżem w 1534 roku i przybrał imię Pawła III. Otóż ten papież wskazał jej jako spowiednika paryskiego towarzysza Ignacego, ojca Jana Chrzciciela Codure, a po jego śmierci Ignacego Loyolę.

Dnia 27 sierpnia 1545 roku ojciec Ignacy został wezwany do Palazzo Madama i spędził prawie cały dzień w tym pałacu. Wyspowiadał Małgorzatę, która uczestniczyła we Mszy św. i z wielką pobożnością przyjęła Komunię św. Pozostał na modlitwie w prywatnej pałacowej kaplicy aż do zakończenia jej porodu. Urodziło się dwoje bliźniaków, z których pierwszego ochrzciła zaraz sama położna, nadając mu imię Jan Karol (zmarł on po kilku miesiącach). Wyczuwając niebezpieczeństwo dla życia drugiego bliźniaka, święty Ignacy Loyola ochrzcił go w formie prywatnej, nadając mu imię Jan Paweł. Później podczas ceremonii uroczystego chrztu, która odbyła się 20 listopada w kościele św. Eustachego, nadano mu imię Aleksander na cześć papieża i pod tym imieniem dziecko przeszło do historii. Chłopiec wyrósł na sławnego generała Aleksandra Farnese, zasłużonego w bitwie pod Lepanto i Gembloux. Pozostał przez całe życie wielkim protektorem jezuitów, przyjaźnił się między innymi z C. Rodriguezem. Małgorzata nigdy nie zapomniała tego modlitewnego wstawiennictwa podczas jej trudnego porodu i później bardzo wspomagała pracę apostolską ojca Ignacego w Rzymie. Kilka razy posłała mu 200 lub 300 dukatów z przeznaczeniem na biednych. Chciała w ten sposób ulżyć w biedzie rzymskiemu domowi jezuitów, ale św. Ignacy nie chciał nigdy zatrzymać niczego, co otrzymał, i rozdawał to biednym.

Chwała jego wstawiennictwa wyszła daleko poza Wieczne Miasto, a Woda Świętego Ignacego znana jest dobrze nie tylko polskim wiernym. Zdarza się, i to nierzadko, że rodzący się chłopcy otrzymują od ich pobożnych matek i ojców imię tego świętego. Patron ten nie pozostawia bez nagrody tych, którzy okazują tyle ufności i wiary w moc Boga. Hojnie wyprasza łaski u Boga – szczególnie wtedy, gdy zwykłe środki są niewystarczające i potrzebna jest wiara, która przenosi góry.

Modlitwa

o zdrowie matki, dziecka i o szczęśliwy poród

Święty Ojcze Ignacy z Loyoli, Ciebie Bóg wybrał, abyś był patronem rodzących matek.

Ja brzemienna ufnie proszę za twoim wstawiennictwem dobrego Boga o szczęśliwe rozwiązanie.

Niech ukochane dziecię, które wydam na ten Boży świat, będzie radością dla mojej rodziny.

Boże, daj mi potrzebne łaski i siły w czasie mego porodu, abym po nim szczęśliwa

i w dobrym zdrowiu mogła wielbić Boga wraz z mężem i dzieckiem,

a Tobie, święty Ojcze Ignacy z Loyoli, dziękować za łaskę wstawiennictwa i udany poród. Amen.

Kościół św. Ignacego Loyoli w Jastrzębiej Górze

Najdalej na Północ w Polsce. Tutaj dostaniesz Wodę Świętego Ignacego. Błogosławieństwo kobiet w ciąży i modlitwa o szczęśliwy poród odbywa się w ostatnią sobotę miesiąca o godz. 17³⁰, a w czasie wakacji w każdą sobotę.  

W celu szerzenia kultu św. Ignacego oraz w ramach wdzięczności za doświadczone dobro prosimy o informowanie nas o doznanych cudach i łaskach za wstawiennictwem św. Ignacego Loyoli.