ŻYWY RÓŻANIEC i APOSTOLSTWO MODLITWY

Trochę historii i cele

Te dwa Stowarzyszenia modlitewne powstały prawie jednocześnie. Stowarzyszenie Żywego Różańca, zostało założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826, a Stowarzyszenie Apostolstwo Modlitwy w 1844 w Vals. Ten fakt ukazuje nam jak wielka była tęsknota wśród wiernych, żyjących w tamtych latach, aby działać i angażować się twórczo w działalność misyjną Kościoła.

Oba Stowarzyszenia zostały powołane, aby wspierać modlitwą, ofiarą duchową i materialną działania misyjne Kościoła.

Żywy Różaniec

Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej Różą. Każda osoba z Róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po modyfikacji różańca przez Jana Pawła II – 20 osób.

Rozważanych jest 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi przy jednoczesnym odmawianiu przy każdej tajemnicy jednego „Ojcze nasz”, 10 „Zdrowaś Maryjo” i jednego „Chwała Ojcu”.

Każdy osobiście rozważa wyznaczoną tajemnicę a wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków Róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi.

Dzieło Pauliny Jaricot bardzo szybko zostało poparte przez Kościół i rozpowszechniło się na całym świecie, również w Polsce, i przyjmuje różne formy, np.:

- Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci,

- Nieustającego Różańca Papieskiego,

- Żywego Różańca Rodziców,

- Żywego Różańca Młodych

- czy Żywego Różańca np. jakiejś grupy zawodowej.

W naszej parafii w Jastrzębiej Górze funkcjonuje tylko Żywy Różaniec Rodziców.

Ważnym jest także to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc.

Stowarzyszenie Żywego Różańca podlega Konferencji Episkopatu Polski, która w 2012 roku zatwierdziła obowiązujący Statut Stowarzyszenia „Żywy Różaniec”. W 2015 roku opracowano nowy Ceremoniał. Na czele Stowarzyszenia stoi Konferencja Moderatorów Diecezjalnych, która wyłania Zarząd Stowarzyszenia kierowany przez Moderatora Krajowego. W parafii rodziną Żywego Różańca kieruje Moderator Parafialny.

Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:

- w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,

- Narodzenia Pana Jezusa (25 XII),

- Ofiarowania Pańskiego (2 II),

- Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),

- Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),

- Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),

- w święto Królowej Różańca świętego (7 X) oraz 

- Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).

Zgodnie z Ceremoniałem, Żywym Różańcem kieruje Rada, którą tworzą Zelatorzy, czyli kierownicy, poszczególnych Róż.

Raz w miesiącu Żywy Różaniec dokonuje wymiany tajemnic różańcowych.

Imiona nowo przyjętych członków wpisuje się do parafialnej Księgi Żywego Różańca.

Wspólnota Żywego Różańca uczestniczy każdorazowo w pogrzebie zmarłego członka oraz w specjalnie zamawianej Mszy św. za spokój jego duszy.

Apostolstwo Modlitwy

Apostolstwo Modlitwy powstało w 1844 roku, w domu formacji jezuitów w Vals, na południu Francji. Ojciec Franciszek Gautrelet SJ, kierownik duchowy młodych jezuitów, zaproponował im sposób na bycie apostołami i misjonarzami w życiu codziennym, poprzez jednoczenie z Chrystusem wszystkiego, co czynili w ciągu dnia.

Młodych Jezuitów fascynowały misje i praca dla dobra Kościoła, jednocześnie smuciła ich i frustrowała świadomość, że długo jeszcze będą musieli czekać, zanim otrzymają święcenia i zostaną wysłani na misje. Studia trwały bardzo długo, egzaminy były ciężkie, a małe zadania apostolskie wydawały się nie mieć znaczenia.

Ojciec Gautrelet podpowiedział im rozwiązanie pomagające znaleźć nowy sens wśród frustracji, której doświadczali. W czasie Eucharystii 3 grudnia 1844 roku, we wspomnienie świętego Franciszka Ksawerego, o. Gautrelet wyjaśnił, że święty oddał swoje życie, by naśladować Chrystusa i dotarł aż do wybrzeży Chin, przeszedł przez wiele udręk, prowadzony przez pełną pasji miłość do Chrystusa. 

Dzisiaj, w nowym kontekście, zadaniem studentów było kontynuowanie tej samej misji, ale na miejscu, w domu formacji, a nie gdzieś daleko. To ten sam wybór, to samo wezwanie od Jezusa, ta sama miłość i ta sama misja, ale w innych czasach i w innej formie. Jezuita zaprosił wszystkich – studentów i profesorów, aby stali się misjonarzami tu i teraz, poprzez proste ofiarowanie Bogu wszystkiego tego, co robili, pragnąc być dyspozycyjnymi dla Jezusa także w codziennych obowiązkach. Młodzi zaś mieli przede wszystkim dobrze wypełniać swoje studenckie zadania.

Zaproponował praktykę, którą nazywał APOSTOLSTWEM MODLITWY,  i pomógł im zrozumieć, że ważniejsze od tego, co robili, była miłość i oddanie z jakim to robili. To co się liczyło, to nie robienie wiele, ale kochanie. Powiedział im, że powinni ofiarowywać swoje codzienne zadania Bogu z miłością, jednoczyć je z Chrystusem, który nadal oddaje swoje życie dla odkupienia ludzkości. Pomógł im zrozumieć, że życie każdego z nich jest tak samo wartościowe i przydatne dla misji Kościoła, jak życie większości poświęcających się swej pracy misjonarzy, jeśli przeżywają je z taką samą miłością. 

Ich życie jest tak samo apostolskie, jak życie najbardziej zaangażowanego misjonarza, jeśli przeżywają każdą drobną rzecz w jedności z Sercem Jezusa. Ważne jest wewnętrzne nastawienie, pragnienie odnowienia własnej miłości do Jezusa, a także odnawianie każdego dnia własnej dyspozycyjności i poświęcenia. 

Aby podtrzymać ducha oddania się Bogu, o. Gautrelet zaproponował konkretną praktykę, aby codziennie rano, na początku dnia, odmówić MODLITWĘ OFIAROWANIA, w której deklarowali i odnawiali swoje nastawienie na to, że cały dzień będzie należał do Pana. Ojciec Franciszek zapraszał wszystkich, aby skupić się na tym, żeby każdego dnia „stawiali swoje życie wobec boskiej woli, oddając wszystkie nieuporządkowane przywiązania dla zbawienia ich dusz, tak jak nauczyli się tego w Ćwiczeniach Duchowych św. Ignacego (por. ĆD 1). 

To, co zostało nazwane APOSTOLSTWEM MODLITWY, pokazało im sposób, który pomagał uczynić każdy dzień poszukiwaniem i znajdowaniem Boga we wszystkim, nawet w sprawach najprostszych i najbardziej prozaicznych, aby kochać i służyć we wszystkim (ĆD 233).

Młodzi jezuici połączyli poranne ofiarowanie z wieczornym rachunkiem sumienia. Pod koniec dnia modlitwa rachunku pozwalała im zobaczyć i podziękować Bogu za to, co uczynił w ich kończącym się  dniu. Te dwa momenty: modlitwy porannej i wieczornej sprawiały, że byli oni bardziej otwarci na działanie Boga podczas dnia, a także bardziej świadomie poddawali się Jego prowadzeniu.

Praktyka ta szybko rozpowszechniła się najpierw w okolicach Vals wśród tamtejszych katolików świeckich. Z czasem za ich udziałem rozpowszechniła się w całej Francji, a z Francji wraz z Jezuitami powędrowała na cały świat.

Apostolstwo Modlitwy swoje święto patronalne obchodzi w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata.

Aby nazwa Stowarzyszenia Apostolstwo Modlitwy lepiej oddawała ducha i stające przed nami zadania, od 2019 r. została rozbudowana i brzmi: Papieska Światowa Sieć Modlitwy.

Apostolstwo Modlitwy a Jezuici

W wielu domach i parafiach prowadzonych przez Jezuitów w Polsce, działają wspólnoty Apostolstwa Modlitwy działające dla dobra Kościoła, misji czy ewangelizacji. 

Czasami te wspólnoty działają na zasadzie współdziałania obu wspomnianych wyżej wspólnot. Rozpoczynają dzień Aktem codziennego ofiarowania z dodaniem Intencji Papieża, odmówieniem tajemnicy wyznaczonej w Róży Żywego Różańca i zakończenie dnia rachunkiem, czyli zebraniem (uświadomieniem sobie) owoców mijającego dnia.

Czasami są to wspólnoty tylko Żywego Różańca, które nie ofiarowują swojego dnia na sposób Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy.

Żywy Różaniec w parafii w Jastrzębiej Górze

W Kronice parafialnej, w części zatytułowanej „Charakterystyka Pracy Parafialnej za rok 1975” znajdujemy notatkę o: „Zorganizowaniu 4 Róż Matek i 1 Ojców.”

W dalszej części czytamy także, że „Żywy Różaniec pomaga w akcji charytatywnej. Opieką są objęte dwie rodziny wielodzietne (7 i 8 dzieci) oraz jedno dziecko porzucone przez matkę.”

Zatem Żywy Różaniec w naszej parafii istnieje już 47 lat. (obecnie mamy styczeń 2022 r.). Od 47 lat codziennie grupa parafian – rodziców - modli się systematycznie na różańcu za wstawiennictwem Matki Bożej w intencjach papieża, świata, Kościoła, Polski, swoich dzieci i innych.

Na dzień dzisiejszy rodzinę Żywego Różańca w naszej parafii tworzy 10 Róż:

- 4 Róże Matek z Jastrzębiej Góry;

- 3 Róże Matek z Tupadeł;

- Róża św. Jana Pawła II;

- 1 Róża Ojców z Jastrzębiej Góry

- i 1 Róża Ojców z Tupadeł.

Spotykamy się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 17:00 na wspólnym różańcu, a także odmawiamy Litanię do Serca Pana Jezusa z Aktem ofiarowania się Najświętszemu Sercu Jezusowemu.

Róże Matek spotykają się na wspólnej mszy św. we środę po pierwszej niedzieli miesiąca. Róże Ojców spotykają się na wspólnej mszy św. w drugą niedzielę miesiąca. Wspólnie modlimy się pamiętając o papieżu, o sobie nawzajem, o Kościele, Polsce i świecie. Pamiętamy o naszych zmarłych braciach i siostrach z Róż Różańcowych. Można powiedzieć wzrastamy w przyjaźni między sobą i z Panem Bogiem.